Επαγγέλματα που χάθηκαν.
Αλώνισμα σιτηρών στην Αγόριανη.
Στα παιδικά μου χρόνια ο θερισμός γινόταν με δρεπάνια, και η σοδειές ήταν πολύ μεγάλες .
Να θυμηθεί κανείς ότι όταν ήμουν στο Δημοτικό το σχολείο μας είχε πάνω από 80 παιδιά ( γύρω στο 1970) Άρα το χωριό είχε πάνω από 500 κατοίκους, και κάθε οικογένεια ήθελε στις προμήθειες της πάνω από ένα τόνο στάρι.Το στάρι για να έρθει σε φάση συλλογής έπρεπε να “τρίβετε” ώστε οι σπόροι να μην είναι μαλακοί,αλλά και να αποβάλουν εύκολα το φλοιό από τον καρπό. Έβαζε στην χούφτα ο γεωργός δυο- τρία, στάχυα, και τα έτριβε με τις παλάμες του να δει εάν “ξεχώριζε”.
Αυτό το επαναλάμβανε σε διαφορετικά σημεία του χωραφιού.
Όταν ξεκινούσε ο θερισμός έπρεπε και να τελειώσει σε εύλογο χρονικό διάστημα .( Θέρος, τρύγος,πόλεμος).
Οι λόγοι ήταν πολλοί.Ο κυριότερος ήταν να μην “αρπάξει” υγρασία, και σαπίσει η μουχλιάσει το θέρισμα.
Όλοι οι θεριστάδες έριχναν τα χερόβολα ( γεμάτη θερισμένη χούφτα) προς μια κατεύθυνση,ώστε να συλλέγονται και να γίνονται δεμάτια ομοιόμορφα. ( Εσύ κακό χερόβολο, εγώ κακό δεμάτι)
Τα δεμάτια τα έδεναν με τα ίδια στάχυα ώστε να μην υπάρχει εξωγενές υλικό στο δεμάτι. Τα δεμάτια ( Λιμάρια) μεταφέρονταν σε αλώνια από πέτρα που θα αλωνιζωνταν με ζώα,αλλά και στα “θημωνοστάσια” (πολλά δεμάτια μάζεμα κάνουν μια θημωνιά). Στην Αγόριανη οι θέσεις που είχαν προδιαγραφές ( άπλα) ήταν δύο. Στου ‘Διαμαντή το Αλώνι’ στη θέση καμπίνια, και στου “Παπαθύμιου”, πάνω από το δημοτικό σχολείο.
Δύο ήταν οι επαγγελματίες που είχαν μηχανή αλωνιστική.και οι δύο τύπου “πατόζα” ( τρακτέρ,ιμάντας κίνησης ,μηχανή) . Δεύτερο τρακτέρ για το μπαλιαστικό.( Έκανε το άχυρο δέματα, που τα έλεγαν μπάλες). Ο ένας ήταν ο Ιωάννης Φιλιππόπουλος η “φασαρίας” και η δεύτερη ήταν των αδελφών Μίχου. ( Tην θυμήθηκε η Aspasia Vergados και την ευχαριστώ πολύ).!!! . Γλέντι , χαρά, γιορτή,για τα παιδιά ο ερχομός της αλωνιστικής, αλλά και για τους μεγάλους με τα κεράσματα σε κάθε αλλαγή νέου αλωνίσματος.
Όποιος θέλει ας εμπλουτίσει με την θύμηση του, αυτές της όμορφες παιδικές μου, αναμνήσεις.
Σας ευχαριστώ.
Επαγγέλματα που χάθηκαν. Αλώνισμα σιτηρών στην Αγόριανη. Στα παιδικά μου χρόνια…
